Kerna zahir bisa ringan melaksanakan "kebaikan" di mata manusia atau "tanggungjawab" di mata hamba Khalidnya...
Lantaran kerna nurani yang telah meresap kemanisan iman itu, telah merembeskan kemanisan itu kepada akal "logic" untuk ia iaitu manusia tidak merasakan lelah berkorban apa sahaja demi Khalidnya..
Ia yakin dengan janji-Nya, sunnatullah kebaikan akan dibalas kebaikan, dan lebih hakiki bila itu balasan dari yang Maha kekal..
Abstak sungguh kemanisan iman itu seperi sabda Rasullullah SAW:
" Jika terdapat perkara ini pada seseorang, Beliau akan merasakan kemanisan iman: Beliau mengasihi Allah dan Rasulnya daripada segala sesuatu, Beliau benci untuk kembali kepada kekufuran setelah dilepaskan Allah daripadanya, Sebagaimana ia benci dicampak ke dalam api neraka, Beliau mengasihi seseorang bukan kerana sesuatu kepentingan tetapi hanya kerana Allah"
Jangan merasa jangal dan fikirkan hanya sebagai khayalan....
kerana kemanisan itu dapat dirasakan oleh ruh kita...sebagaimana kemanisan makanan dapat dapat dirasai lidah....kemanisan iman pula dapat dirasai ruhani kita...kerana kita melaksanakan kebaikan yang fitrahnya kecintaan dan kesukaan nurani kita..itulah makanan ruhani dan kemanisannya juga dirasai ruhani...
-untuk nuraniku..kuhamba-